Aglais urticae.

Θυμήθηκα τα χρόνια πού στα γόνατα μου έβαζα την γάτα μου και γουργουρίζαμε χαιδεύοντας η μία την άλλη απολαμβάνοντας στον κήπο το πέταγμα από τις αμέτρητες πεταλούδες.

Ισως είναι οι ομορφότερες αναμνήσεις μου από τα παιδικά μου χρόνια...Υπέροχες ,χρωματιστές υπάρξεις  ολόγυρα και εγώ να προσπαθώ να μάθω ονόματα και χρώματα....

Μια ωραία πεταλούδα....

Οταν έρθει ο χειμώνας πέφτει κάτω και ψοφά....τραγουδούσα και έκλαιγα γιατί Μαμά πεθαίνει?Γιατί έρχεται χειμώνας απαντούσε η Μαμά...

Μα σαν έρθει καλοκαίρι ζωντανεύει και πετά....

Ζούσα μόνο για τα καλοκαίρια.....Για τον μαγικό χορό της πεταλούδας ζούσα...Η γάτα συνέχισε να τρίβεται και να γουργουρίζει τα χρόνια μου περνούσαν... αλλά στα γόνατα κρατούσα μπλόκ και χρώματα και στό μιαλό μου οι εικόνες από τον μαγικό μου κήπο δεν έφυγαν ποτέ και πάντα γνώριζα ότι καιρό και αν κάνει τα καλοκαίρια να τα κρατάω στη ψυχή σαν ζεστασιά στίς δύσκολες μου ώρες..

και τώρα πού χειμώνιασα κι'εγώ και η γάτα μου με άφησε χρόνους κάθομαι και σκέφτομαι΄,πόσο όμορφα είναι ακόμα όλα!!! Οταν δεν τα ξεχνάς!!!